Walter Gropius was niet alleen een belangrijke architect: als oprichter van het Bauhhaus is Gropius' werk nog steeds in reliëf voor zijn volgelingen.
Na een onvoltooide architectuurstudie zag het er niet naar uit dat Walter Gropius in 1908. Een grote carrière als architect zou hebben. Maar toen begon het oorspronkelijke Berlijn te werken in het kantoor van Peter Behrens, evenals zijn tijdgenoten Le Corbusier en Ludwig Mies van der Rohe.
Reeds twee jaar nadat Gropius van Behrens les kreeg van Behrens, werd Gropius onafhankelijk - naast meubels, interieurinrichting en auto's. Hij begon al snel met het ontwerpen van gebouwen. Zijn werken werden vanaf het begin gekenmerkt door randen, glas en beton. Gropius werd toen de voorloper van de zogenaamde "moderne architectuur": zijn gebouwen zijn nog steeds actueel. Enkele van zijn bekendste bouwwerken zijn het Fagus-werk in Alfeld (het huidige UNESCO verklaarde cultureel erfgoed, het hoofdgebouw en de meesterhuizen van het Bauhaus in Dessau of het Pan Am-gebouw in Manhattan, New York, om er maar een paar te noemen.
Na de 1e wereldoorlog werd Walter Gropius directeur van de Groothertogelijke Academie voor Schone Kunsten in Weimar. In die functie creëerde hij het "Landgoed Bauhaus in Weimar" als kunstacademie, die hij tot 1928. Jaar leidde. In die tijd stimuleerde Gropius verschillende bouwprojecten, die in die tijd innovatieve stadsplanning en sociale oplossingen waren. Het Bauhaus is nog steeds een internationaal gerenommeerde school, die in haar bloeitijd en tot diep in de jaren dertig van de vorige eeuw het design en de architectuur op duurzame wijze in reliëf heeft vormgegeven.
De nationaal-socialisten denigreren het Bauhaus echter als "Kerk van het marxisme", wat de reden is waarom de revolutionaire school een onwaardig einde vond. Gropius emigreerde tijdens de nazi-periode, zoals veel van zijn Bauhaus-collega's, naar de VS. Hij vond werk als hoogleraar aan de Harvard Universiteit. Gropius woonde en werkte in de VS tot het einde van zijn leven in 1969.
Rosenthal